Kiedy naukowcy badają wpływ soli na zdrowie, najczęściej badają sól kuchenną, która zachowuje się inaczej w organizmie niż inne sole naturalne, takie jak sól himalajska i sól morska. Twój organizm nie wie, co zrobić z solą kuchenną, która zawiera znacznie więcej sodu niż inne sole, a ponadto nie zawiera innych minerałów równoważących, takich jak potas, wapń i magnez, które przeciwdziałają negatywnym skutkom sodu.

Przewaga soli himalajskiej nad solą kuchenną
Gruba różowa sól ma dziesiątki mikroelementów, a na pewno więcej niż sól kuchenna, która zawiera tylko chlorek sodu. Jej różowy kolor wynika z zawartości żelaza.

Dobra sól nie wystarczy, aby zastąpić odpowiednią dietę, ale zastrzyk minerałów, a zwłaszcza elektrolitów, kilka razy dziennie, kiedy solisz jedzenie, to cudowna rzecz. Ponieważ duża część twoich komórek jest zasilana energią, potrzebujesz dużej ilości elektrolitów, takich jak sód, potas, wapń i magnez, rozpuszczonych w wodzie. Elektrolity pomagają komórkom przenosić ładunek, a energia umożliwia komórkom wykonywanie codziennych zadań i komunikowanie się ze sobą.
Większość komórek ma wyższe stężenie sodu i potasu. Kiedy masz za dużo sodu i za mało potasu, komórka pobiera za dużo sodu i nie wykonuje swojej pracy prawidłowo.

Potas i sód ściśle ze sobą współpracują. Kiedy masz dużo potasu w swojej diecie, sód przestaje podnosić ciśnienie krwi. Uzyskanie wystarczającej ilości potasu obniża ciśnienie krwi bardziej niż redukcja spożycia sodu.

Komórki mózgu, nerwów i mięśni zależą od właściwej równowagi sodu, potasu i wapnia, aby „rozmawiać” ze sobą. Kiedy Twoja dieta zawiera pełen zakres minerałów, nie musisz się martwić, że zbyt duża ilość soli zepsuje wszystko. Właśnie dlatego lekarze zalecają elektrolity, takie jak potas, wapń i magnez na drgawki i skurcze (szczególnie u kobiet w ciąży).